Siz nimani o''ylasangiz men o''shani ko''raman

Одам ўзини самимий, рост тутмаса, ёлғон сўзласа, ўзи сезмаган ҳолда эзилиб, стулга ёпишиб, нимадандир яширинмоқчидай, ҳатто ўзининг гапидан ўзи қўрққандай ҳаракат қилади. Агар одам хатарни ҳис қилса, ўз фикри, гапи, ғоясига ишончи бўлмаса, бу унинг ташқи кўринишида акс этади. Бундай кишилар хиёл эгилади, баъзилари бошини бўйин ичига тортади. «Тошбақа шаклини олаётган кишига назар солинг. Ўзини ноқулай сезади, очиқ жойда яширинишга уринади. Бу ноқулайлик ва хатардан чўчиш белгисидир. Китоб инсоннинг ана шундай сирли ҳолатлари ва бу ҳолатларнинг таҳлилига бағишланади.